Medusas Wake-recensie

Download deze foto Bewerken met GIMP online editor

Australië heeft een aantal legendarische Celtic Rock voortgebracht; van Trouwfeestjes Alles in de jaren 80, van Melbourne naar Brullende Jack in de jaren 80 en 90 in Sydney, evenals De Go-set, De valuta en Catgut Maria, die Melbourne in de 21e eeuw opnieuw op de kaart zou zetten, om nog maar te zwijgen, De Rumjacks en schurken geleerden, uit Surfer's Paradise aan de Gold Coast, die hun eigen unieke Australische mix van Folk Rock hebben gemaakt. Mijn punt is dat er zo'n groot talent is in het land down under, omdat Australië de broedplaats lijkt te zijn voor talloze Keltische Rots genie, Medusa's wake, uit Sydney, zijn zeker geen uitzondering op de regel. Medusa's wake zijn weer een schitterende illustratie van Australië's sterke traditie van het creëren van briljante en regelrechte Celtic Rock & Reel.

Dit intro-deuntje begint het 11 nummers tellende album met een uitbundig eerbetoon aan de rover en de drinker. "Zelden nuchter" is als een frisse stoot Tullamore Dew naar je kleine hersenen, die je meeneemt op een ruige en rumoerige tocht over de gouden geplaveide trappen van je dronkenschap (terwijl je een extra lever gebruikt als een auto) een opzwepend deuntje dat lijkt op een driedelig programma; a.) beginnend met je verliefdheid op whisky, b.) je verkering met Nancy Whiskey (die rotsachtig, maar levendig is), c.) het dronken jachtgeweerhuwelijk zelf, en na littekens, kneuzingen en je liet een beetje zwart en blauw en vele beproevingen en beproevingen doorstaan ​​en minstens één bijna-doodervaring d.) de laatste fase - Nancy Whiskey - ik en jij - we zijn klaar! En ik wil mijn lever terug!

"Hobart Zeeman" begint met een mooi fluitje intro en lanceert in een vrolijke Tasmaanse meezinger over een stevige Sea Dog en alles wat het leven van een zeeman te bieden heeft, inclusief een stevig koor in swashbuckler-stijl, zij het een waardoor je de plank zou kunnen verlaten na het verwijderen van al uw waardevolle spullen. Een verdomd mooie Sea Shanty die ervoor zorgt dat je spijt krijgt van het leven van een landrot en je misschien wilt laten stelen Galway Hoer (dat is eigenlijk een boot, geen prostituee) en begin een niet in kaart gebracht en ontketend leven van intense piraterij, ver van het netwerk, ver van land en zonder rekeningen die elk kwartaal moeten worden betaald. Een nummer als dit doet je echt dagdromen en je wilt je voorstedelijke ketens verbreken en al je wereldse bezittingen achterlaten en vrijuit door het leven gaan.

Verdorie Medusa's wake ! Daar ga je gekke ideeën in mijn hoofd zetten. Maar gek en geniaal, zijn ze allemaal zo verschillend?

Daarna, "Tilly Devine" is een geweldig romantisch eerbetoon aan de met het scheermes zwaaiende meter van de Sydney Underworld, in de jaren 1920, 30 en 40, en hoe ze regeerde over de rackets en schurken van Sydney's bendes en hun dodelijke turfoorlogen. Sommigen hebben Tilly Devine misschien een psychopaat genoemd, maar Medusa's Wake neemt je mee van die gehavende krimpende bank en de straten van Sydney in naar King's Cross en verder, om je een weg te banen door deze moeilijke straten van Sydney met de Queen of the Razor Blade op uw zijde.

"Veroordeelt Tale" houdt je tot het uiterste in spanning, met een ander outlaw's refrein dat je een beetje leert over de Australische "Veroordeelde erfenis" zonder te klinken als een oude, knapperige geschiedenisleraar, maar een rauw stel stedelijke zeerovers die je door de ingewanden van de hel zullen voeren, over de uitgestrekte Stille oceaan, en je naar huis zullen brengen zonder dat je een oog hoeft te verliezen of een tropische ziekte te krijgen, deze opzwepende akkoorden zullen ervoor zorgen dat je wilt pogoën, dansen of worstelen met je gehate huisbaas (totdat hij stevig in de tang wordt gehouden - waarna je eist dat hij de huur verlaagt en die lekkende leidingen repareert - of je krijgt middeleeuws op zijn kont) en op de Catalpa, en weg van Bantry Bay, zullen deze gespierde Aussie-akkoorden zeker een bron van bevrijding zijn.

"Banshee's jammer" is een verpletterende aanval op de parasieten die de oorzaak zijn van de dagelijkse beproevingen en beproevingen van de werkende man, van de bastaarde landheer, tot de Britse monarch tot de slonzige politicus, al diegenen die het leven van de arbeidersklasse zoveel moeilijker maken. Een echt spiritueel lied, ook al lijkt het politiek, het is eigenlijk een deuntje dat deels een spookverhaal is, deels Irish Lamentation, en nog een reden om voor deze te juichen "boefjes & schurken" die make-up Medusa's wake, en een duidelijke reden voor jou om te stoppen met knijpen, wat hart tonen en een kopie van krijgen "boefjes & schurken" zo spoedig mogelijk.

Vervolgens "Lament van de wetgever" is een buitengewoon Ramblers-deuntje dat nog uitzonderlijker wordt door het geweldige accordeonspel van Ben Pattison en de opbeurende zang van Eddie Lawlor, die ook een gemene mandoline speelt, aangevuld met Frank Sallie's zang, gitaartokkelen en harmonica-harmonica's. Niet te vergeten de machtige percussie en de handen van bekwame drummer Ron Clark, de basdonderboom van Zane McRae en onstuimige banjo en opwindende gitaar, dankzij John Coote. Globaal genomen, "Lament van de wetgever" je krijgt echt zin om een ​​fles van de beste whisky naar binnen te slurpen, de dansvloer op te gaan en te schudden terwijl Medusa's Wake's muziek laat de spanten trillen en hoe zit het met muziek? Medusa's wake dat maakt dat je een cruiseschip wilt kapen, het met al je vrienden wilt bemannen en het wilt bevoorraden met een voorraad drank voor tien jaar en de volle zee en de grote uitgestrektheid in wilt gaan? Davy Jones wordt wakker en kom uit die diepzeekist, ik wil dat je wat hoort Medusa's wake godverdomme !!

"Ierse lucht" is weer een vrolijk verhaal over Ierse emigratie en alle triomfen en gevaren van de emigrant, waar hij of zij ook reist, of waar je aan het eind van de dag je hoed ophangt, maar ook een euforisch deuntje dat draait om omarmen en genieten van het leven:

Dit deuntje is echt geweldig, en elke band die zoveel inspirerende en opbeurende en Rockin' jigs & Reels schrijft, heeft echt gekke vaardigheden en is gezegend met gekke genialiteit.

Daarna, "Branxton" is een van die laten we-op-van-on-onze-konten-en-maak-de-spanten-schudden soort instrumentaal lied,

Gratis foto Medusas Wake Review geïntegreerd met de OffiDocs-webapps