คลิกและซ่อนใน Chrome ด้วย OffiDocs

DESCRIPTION

"คลิกและซ่อน" เป็นส่วนขยายของ Chrome ที่ให้ปุ่มพิเศษบนเมนูบริบท ซึ่งคุณสามารถซ่อนส่วนต่างๆ ของเว็บไซต์ได้ตามต้องการ

เมื่อคุณกลับไปที่เว็บไซต์ใด ๆ ที่มีส่วนที่ซ่อนอยู่ ส่วนขยายจะเก็บส่วนที่ไม่ต้องการไว้โดยระบบอัตโนมัติ

The Raven: โดย Edgar Allan Poe กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในเวลาเที่ยงคืน ในขณะที่ฉันกำลังครุ่นคิด อ่อนแอและเหนื่อยล้า เรื่องราวที่ถูกลืมเลือนไปมากมาย ในขณะที่ฉันพยักหน้า เกือบจะงีบหลับ จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นเบาๆ จากใครบางคน เคาะ เคาะที่ประตูห้องของฉัน

"แขกบางคน" ฉันพึมพำ "เคาะที่ประตูห้องของฉัน แค่นี้เท่านั้น ไม่มีอะไรเพิ่มเติม

"อา ฉันจำได้ชัดเจนว่ามันเป็นเดือนธันวาคมที่เยือกเย็น และถ่านที่ใกล้ตายแต่ละก้อนก็ส่งวิญญาณของมันลงบนพื้น

ฉันปรารถนาพรุ่งนี้อย่างใจจดใจจ่อ เปล่าประโยชน์ ฉันหายืมหนังสือของฉันแทนความเศร้าโศก เสียใจกับ Lenore ที่หายไป สำหรับหญิงสาวที่หายากและเปล่งประกายซึ่งทูตสวรรค์ชื่อ Lenore นิรนามอยู่ที่นี่ตลอดกาล

และม่านสีม่วงแต่ละผืนที่สั่นระริกอย่างน่าเศร้าและน่าเศร้าก็ทำให้ฉันตื่นเต้น เต็มไปด้วยความสยดสยองอย่างน่าอัศจรรย์อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ถึงตอนนี้ ใจฉันยังคงเต้นอยู่ ฉันจึงยืนพูดซ้ำๆ ว่า "มีแขกมาเยี่ยมที่ประตูห้องของฉัน มีแขกมาเยี่ยมที่ประตูห้องของฉัน มีแขกมาเยี่ยมที่ประตูห้องของฉัน" นี่แหละค่ะ และไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

" บัดนี้ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเข้มแข็งขึ้น ไม่ลังเลใจอีกต่อไป "ท่านเจ้าข้า" ข้าพเจ้ากล่าว "หรือท่านผู้หญิง ข้าพเจ้าขออภัยโทษจากท่านอย่างแท้จริง แต่ความจริงก็คือ ฉันกำลังงีบหลับอยู่ และคุณก็เคาะเบา ๆ และคุณก็มาเคาะเบา ๆ ที่ประตูห้องของฉัน ฉันแทบไม่แน่ใจว่าจะได้ยินคุณ" ที่นี่ฉันเปิดประตูให้กว้าง - ความมืดมิดที่นั่น และ ไม่มีอะไรเพิ่มเติม

ลึกเข้าไปในความมืดนั้น ฉันยืนอยู่ที่นั่นนานด้วยความสงสัย กลัว สงสัย ฝันถึงความฝันที่มนุษย์ไม่เคยกล้าฝันมาก่อน แต่ความเงียบยังไม่ถูกทำลาย และความเงียบสงบไม่ได้ให้สัญญาณใดๆ และคำเดียวที่พูดคือคำกระซิบ "เลนอร์!" ฉันกระซิบสิ่งนี้ และเสียงสะท้อนก็พึมพำกลับคำว่า "เลนอร์!" แค่นี้แหละ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

กลับเข้าไปในห้องที่หมุนไป จิตวิญญาณทั้งหมดภายในตัวฉันลุกเป็นไฟ ไม่นานนักฉันก็ได้ยินเสียงเคาะที่ค่อนข้างดังกว่าเดิมอีกครั้ง

"แน่นอน" ฉันพูด "แน่นอน นั่นคือบางสิ่งที่ช่องหน้าต่างของฉัน ให้ฉันดูว่ามีอะไรอยู่ในนั้น และสำรวจความลึกลับนี้ ขอใจฉันนิ่งสักครู่และสำรวจความลึกลับนี้ 'คือลมและ ไม่มีอะไรเพิ่มเติม

" เปิดที่นี่ ฉันลั่นชัตเตอร์ เมื่อมีเกี้ยวพาราสีมากมาย นกกาผู้โอ่อ่าในสมัยที่ศักดิ์สิทธิ์ในสมัยก่อนได้ก้าวเข้ามา เขาไม่ถวายบังคมแม้แต่น้อย ไม่หยุดหรือหยุดเลยแม้แต่นาทีเดียว แต่ด้วยเมี่ยนของ ท่านลอร์ดหรือสุภาพสตรี ประทับอยู่เหนือประตูห้องของข้าพเจ้า ประทับบนรูปปั้นครึ่งตัวของพัลลาเหนือประตูห้องของข้าพเจ้า ประทับนั่ง และไม่มีอะไรเพิ่มเติม

จากนั้นนกสีดำตัวนี้ก็ล่อลวงจินตนาการอันน่าเศร้าของฉันให้ยิ้ม โดยท่าทางที่เคร่งขรึมและเคร่งขรึมของมันสวมอยู่

"แม้ว่าหงอนของเจ้าจะถูกโกนและโกน แต่เจ้า" ฉันพูด "แน่ใจว่าไม่มีขี้ขลาด กาดำน่ากลัวและอีกาดึกดำบรรพ์ร่อนเร่พเนจรมาจากฝั่งราตรี บอกฉันทีว่าเจ้าชื่อของเจ้าบนชายฝั่งพลูโตเนียนแห่งรัตติกาลนั้นชื่ออะไร!" Quoth the Raven "ไม่อีกแล้ว

"ข้าพเจ้าประหลาดใจมากที่ได้ยินคำปราศรัยของเจ้าไก่ป่าตัวนี้ แม้คำตอบจะมีความหมายน้อยแต่มีความเกี่ยวข้องกันน้อย เพราะเราไม่สามารถเห็นพ้องต้องกันว่าไม่มีมนุษย์คนใดที่ยังมีชีวิตอยู่มีความสุขด้วยการเห็นนกเหนือประตูห้องของตน นกหรือสัตว์ร้ายบน รูปปั้นครึ่งตัวเหนือประตูห้องของเขาที่มีชื่อเช่น "Nevermore

"แต่นกกานั่งเหงาอยู่บนอกอันสงบนิ่ง พูดคำนั้นเพียงคำเดียว ราวกับว่าวิญญาณของมันไหลออกมาในคำนั้น

จากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรอีก ไม่มีขนนกแล้วเขาก็กระพือปีก จนฉันแทบพึมพำ "เพื่อนคนอื่นบินไปก่อนแล้ว พรุ่งนี้เขาจะจากฉันไป เหมือนความหวังของฉันบินไปก่อนแล้ว"

แล้วนกก็พูดว่า "อย่าเลย

"ฉันตกใจกับความนิ่งที่ถูกทำลายด้วยคำตอบที่เหมาะเจาะ "ไม่ต้องสงสัยเลย" ฉันพูด "สิ่งที่มันพูดคือสต็อกและคลังเดียวของมัน ติดมาจากเจ้านายที่ไม่มีความสุขบางคนซึ่งภัยพิบัติที่ไร้ความเมตตาติดตามอย่างรวดเร็วและตามเร็วขึ้นจนภาระหนักเพลงหนึ่งของเขาเบื่อ จนกว่าความหวังของเขาจะสิ้นหวังจนภาระเศร้าโศกแบกรับคำว่า 'ไม่มีวัน ไม่มีวันอีกแล้ว'

" แต่อีกายังคงล่อลวงจินตนาการทั้งหมดของฉันให้ยิ้ม ฉันหมุนเบาะที่นั่งด้านหน้านก หน้าอกและประตู จากนั้นเมื่อผ้ากำมะหยี่จมลง ฉันจึงเชื่อมโยงแฟนซีเข้ากับจินตนาการ โดยคิดว่านกที่น่ากลัวนี้ในสมัยก่อนคืออะไร สิ่งที่น่ากลัว ไม่น่าดู น่าสยดสยอง ผอมแห้ง และเป็นลางร้ายของนกในสมัยก่อนนี้ มีความหมายในการส่งเสียงร้องว่า "อย่าเลย"

" ฉันนั่งคาดเดา แต่ไม่มีพยางค์ใดแสดงออกมา ถึงไก่ที่ตอนนี้ดวงตาสีเพลิงลุกโชนเข้าไปในอกของฉัน ฉันนั่งทำนายฝัน เอนศีรษะพิงพนักเบาะบุกำมะหยี่ที่แสงประทีปส่องแสงอย่างสบายใจ แต่เธอจะต้องกด ah, nevermore จากนั้นคิดว่าอากาศจะหนาแน่นขึ้นและมีกลิ่นหอมจากกระถางไฟที่มองไม่เห็นซึ่งส่งกลิ่นโดย Seraphim ซึ่งย่างก้าวไปบนพื้นกระจุก

"อนาถ" ฉันร้อง "พระเจ้าของคุณให้ยืมคุณ โดยทูตสวรรค์เหล่านี้ เขาได้ส่งคุณจากความทรงจำของคุณเกี่ยวกับ Lenore ทุพพลภาพ โอ้ quaff โอ้ quaff นี้ nepenthe และลืม Lenore นี้หายไป!" Quoth the Raven "ไม่อีกแล้ว

"ผู้เผยพระวจนะ!" ฉันพูดว่า "สิ่งที่ชั่วร้าย! ผู้เผยพระวจนะยังคงถ้าเป็นนกหรือปีศาจ! ไม่ว่าผู้ล่อลวงจะส่งมาหรือไม่ว่าพายุจะพัดพาคุณขึ้นฝั่งที่นี่ รกร้าง แต่ทุกคนก็ไม่สะทกสะท้านบนดินแดนทะเลทรายแห่งนี้ที่น่าหลงใหล ที่บ้านนี้โดย ความสยดสยองตามหลอกหลอน บอกฉันที ขอร้องว่า มียาหม่องในกิเลอาดไหม บอกฉันสิ บอกฉันที ฉันขอร้อง!” Quoth the Raven “อย่าเลย

"ศาสดา!" ฉันพูดว่า "สิ่งชั่วร้าย, ผู้เผยพระวจนะยัง, ถ้านกหรือปีศาจ! โดยสวรรค์นั้นซึ่งโค้งเหนือเรา โดยพระเจ้าที่เราทั้งสองต่างเทิดทูน จงบอกดวงวิญญาณนี้ด้วยความเศร้าโศก หากภายในไอเดนที่อยู่ห่างไกล มันจะจับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ที่ทูตสวรรค์ชื่อ Lenore กอดหญิงสาวที่หายากและเปล่งประกายซึ่งทูตสวรรค์ตั้งชื่อ เลนอร์

Quoth the Raven อีกต่อไป

" "คำนั้นคือสัญญาณของเราในการพรากจากกัน นกหรือปีศาจ" ฉันร้องเสียงหลง พุ่งพรวด "พาคุณกลับเข้าไปในพายุและชายฝั่งพลูโตเนียนแห่งรัตติกาล! อย่าปล่อยให้ขนนกสีดำเป็นสัญลักษณ์ของคำโกหกที่วิญญาณของคุณพูด! ปล่อยให้ความเหงาของฉันหายไป! เลิกหน้าอกเหนือประตูของฉัน! เอาจะงอยปากของเจ้าออกจากหัวใจของฉัน และเอาร่างของคุณออกไปจากประตูของฉัน!" Quoth the Raven "อย่าเลย

" และอีกาไม่เคยบิน ยังคงนั่ง ยังคงนั่งอยู่บนหน้าอกซีดของ Pallas เหนือประตูห้องของฉัน และดวงตาของเขาดูเหมือนปีศาจที่กำลังฝันอยู่ และแสงประทีปที่มันพุ่งออกมา เงาของเขาบนพื้น และวิญญาณของฉันจากเงาที่ลอยอยู่บนพื้นจะถูกยกขึ้น ไม่มีวันอีกต่อไป!

ข้อมูลเพิ่มเติม:

- เสนอโดย narutoshipfan
- คะแนนเฉลี่ย : 0 ดาว (เกลียดมัน)
- นักพัฒนา อีเมลนี้จะถูกป้องกันจากสแปมบอท แต่คุณต้องเปิดการใช้งานจาวาสคริ

คลิกและซ่อนเว็บ extension รวมเข้ากับ OffiDocs Chromium ออนไลน์