Deze biografie van een levend persoon heeft extra nodig citaten For verificatie. Help alstublieft door toe te voegen Betrouwbare bronnen. Controversieel materiaal over levende personen dat niet afkomstig is van of slecht afkomstig is moet onmiddellijk worden verwijderd, vooral als potentieel lasterlijk of schadelijk. Zoek bronnen: "Vik Muniz" \ u2013 nieuws \u00b7 kranten \u00b7 boeken \u00b7 geleerde \u00b7 JSTOR (november 2015) (Meer informatie over hoe en wanneer dit sjabloonbericht moet worden verwijderd)

Vik Muniz
Muniz bij de World Economic Forum Jaarvergadering in 2013
Geboren	Vicente Jos de Oliveira Muniz 20 december 1961 (leeftijd 57) Sao Paulo, Brazilië
Residentie	New York City, New York, VS.
Nationaliteit	Brazilië
Bekend om	Visuele kunst

Vik Muniz (Portugese uitspraak: [\u02c8vik mu\u02c8nis]; geboren 1961, in São Paulo, Brazilië)^[1] is een Braziliaanse kunstenaar en fotograaf. Aanvankelijk een beeldhouwer, raakte Muniz geïnteresseerd in de fotografische representaties van zijn werk en richtte hij zich uiteindelijk volledig op fotografie. Door voornamelijk te werken met onconventionele materialen zoals tomatensaus, diamanten, knipsels uit tijdschriften, chocoladesiroop, stof, vuil, enz., creëert Muniz kunstwerken en fotografeert ze.^[2] Zijn werk is zowel commercieel succes als lovende kritieken ontvangen en is wereldwijd tentoongesteld.

In 2010 was Muniz te zien in de documentaire film Waste Land. Geregisseerd door Lucy Walker, belicht de film het werk van Muniz aan een van 's werelds grootste vuilnisbelt, Jardim Gramacho, aan de rand van Rio de Janeiro. De film werd genomineerd voor de Academy Award voor beste documentairefilm de 83rd Academy Awards.^[3][4]

Vroege leven[Bewerk]

Vik Muniz werd geboren in 1961 in São Paulo, Brazilië, als enig kind van Maria Celeste, een telefoniste, en Vincente Muniz, een restaurantkelner.^[5] De grootmoeder van Muniz, Ana Rocha, leerde hem al op jonge leeftijd lezen. In zijn memoires herinnerde Muniz zich dat hij op school worstelde met schrijven en daarom wendde hij zich tot beelden om zijn gedachten te communiceren.^[6] Op 14-jarige leeftijd raadde zijn wiskundeleraar hem aan om mee te doen aan een kunstwedstrijd. Hij won en kreeg een gedeeltelijke beurs voor een kunstatelier.^[7][6]

Carrière[Bewerk]

Vroege carriere[Bewerk]

Op 18-jarige leeftijd kreeg Muniz zijn eerste baan in de reclame-industrie in Brazilië, waar hij billboards opnieuw ontwierp voor een betere leesbaarheid.^[8] Terwijl hij op weg was naar zijn eerste black-tie-gala, was Muniz getuige van en probeerde een straatgevecht te beëindigen, waarbij hij per ongeluk in zijn been werd geschoten door een van de vechters. Hij werd door de schutter betaald om geen aanklacht in te dienen en gebruikte het geld om in 1983 naar Chicago te reizen. In Chicago werkte Muniz bij een plaatselijke supermarkt die de parkeerplaats schoonmaakte terwijl hij naar de avondschool ging om Engels te studeren. In de Engelse les leerde hij Pools, Italiaans, Spaans en Koreaans zonder enige verbetering van zijn Engelse vocabulaire. Later volgde Muniz culinaire en timmerlessen waar hij het meeste Engels leerde.^[8]

Muniz maakte zijn eerste reis naar New York in 1984. Daar bezocht hij de Museum voor Moderne Kunst en ontmoette een vrouw die van gedachten veranderde over Jackson Pollockschilderijen. Dit beïnvloedde ook Muniz om slechts twee maanden na zijn eerste bezoek naar New York te verhuizen.^[8] Muniz' vriend leende hem een ​​atelier waar hij zijn carrière als beeldhouwer begon. Hij was 28 toen hij in 1989 zijn eerste solotentoonstelling had.^[6]

Invloeden en techniek[Bewerk]

Actiefoto, naar Hans Namuth, 1997

Geïnspireerd door werken van Man straal en Max Ernst, Muniz voert eenvoudige beelden ingewikkeld uit.^[9] Marshall McLuhan\u2019s Media begrijpen moedigde Muniz aan om perceptie in de media te onderzoeken door middel van abstractie en het manipuleren van de componenten van het beeld.^[8] Hij citeert de mozaïek in een kerk in Ravenna als een van zijn invloeden en is ook een zelfverklaarde leerling van Buster Keaton.^[10] Hij besloot kunstenaar te worden na het zien van de werken van de postmodernisten Cindy Sherman en Jeff Koons.^[7] Muniz herwerkt, net als beide kunstenaars, populaire beelden in zijn werk. Muniz zegt niet in originelen te geloven, maar juist in individualiteit.^[10] Muniz werkt om thema's een nieuwe bestemming te geven en ze in een ander licht voor de kijker te laten zien.^[2]

Vik Muniz met zijn Perfect Strangersfoto's, een project voor MTA op 72nd Street, 2016

Muniz staat vooral bekend om het herscheppen en fotograferen van beroemde beelden uit de kunstgeschiedenis en popcultuur met onverwachte, alledaagse voorwerpen. Bijvoorbeeld Muniz's Actiefoto, naar Hans Namuth (van afbeeldingen van chocolade), een Cibachrome-afdruk, is een Bosco Chocoladesiroop recreatie van een van Hans Namut's foto's van Jackson Pollock in zijn atelier. De monumentale serie Foto's van auto's (naar Ruscha) is zijn sociale commentaar op de autocultuur van Los Angeles met behulp van Ed Ruscha'Pop-meesterwerken uit de jaren 60, gerenderd uit auto-ephemera. Muniz werkt vaak op grote schaal en dan vernietigt hij de originelen van zijn werk en blijft alleen de foto van zijn werk over.^[10]

Muniz zei dat hij 'kleurenfoto's wilde maken die over kleur spraken en ook over de praktische vereenvoudiging van zulke onmogelijke concepten'. Hij is ook geïnteresseerd in het maken van foto's die 'hun proces en materiële structuur onthullen', en beschrijft zichzelf als 'een gewillige toeschouwer in het midden van de vuurgevecht tussen structuralistische en poststructuralistische kritiek'.

Muniz zegt dat wanneer hij foto's maakt, hij intuïtief zoekt naar "een uitkijkpunt dat de foto identiek zou maken aan die in mijn hoofd voordat ik de werken maakte", zodat zijn foto's overeenkomen met die mentale beelden. Volgens hem heeft fotografie "de schilderkunst bevrijd van haar verantwoordelijkheid om de wereld als feit af te beelden".

In de serie grondwerken van Muniz, Foto's van grondwerken, vertonen een sterke gelijkenis met de jaren 1970 Beweging van grondwerken. Maar in tegenstelling tot de Earthworks-beweging, die werd beïnvloed door oude culturen, toont de serie van Muniz een duidelijke menselijke impact op de natuur.^[11]

Politieke en maatschappelijke thema's[Bewerk]

Naast beeldhouwen experimenteert Muniz met tekenen en fotografie, wat te zien is in de serie Suiker kinderen, te zien in de Museum voor moderne kunst's Nieuwe fotografie 13 tonen, naast Rineke Dijkstra, An-Mijn Le en Kunie Sugiura, in 1997. In Suiker kinderen, Muniz fotografeerde de families die meewerkten suikerplantages op de Caribbean eiland van St. Kitts. Beginnend met polaroids van verschillende kinderen van plantagearbeiders, "tekende" Muniz de afbeeldingen door suiker op zwart papier te strooien en fotografeerde hij deze composities opnieuw. Deze serie werd bekritiseerd, waarbij geleerden erop wezen dat hij foto's maakt van mensen die in armoede leven en toch op een veiling meer dan 5 figuren van deze werken kunnen maken.^[7]

Na zijn Afbeeldingen in vuilnis serie schonk Muniz de winst, bijna $ 50,000, van de Marat (Sebastiao) aan het arbeiderscollectief nadat het in het VK was geveild. Ook probeert hij kunst toegankelijker te maken door het gebruik van gewone materialen, vanuit zijn overtuiging dat de kunstwereld niet alleen voor de elite moet zijn.^[12] Muniz vermeld in de documentaire Waste Land, "Ik ben op dit punt in mijn carrière waar ik probeer afstand te nemen van het rijk van de schone kunsten, omdat ik denk dat het een zeer exclusieve, zeer beperkende plek is om te zijn. Wat ik wil kunnen doen, is veranderen het leven van mensen met dezelfde materialen waar ze elke dag mee te maken hebben."^[7]

Publicaties[Bewerk]

• Clayton-dagen \u2013 Uitgegeven door Frick Art & Historical Center, 2000. ISBN 0970342500 ^[13]
• Jelly, Garbage + Toys: Foto's maken met Vik Muniz \u2013 Gepubliceerd door Harry N. Abrams, 2017. ISBN 1419725750 ^[14]
• Natura Pictrix: interviews en essays over fotografie \u2013 Gepubliceerd door New York: Edgewise, 2003. ISBN 189320717X ^[15]
• Vik Muniz: Modelfoto's \u2013 Uitgegeven door The Menil Foundation, 2002. ISBN 9780939594535 ^[16]
• Vik Muniz: Reflex: Een Vik Muniz Primer. \u2013 Gepubliceerd door Aperture, 2005. ISBN 9781931788403 ^[16]
• Vik Muniz: verso \u2013 Gepubliceerd door Verlag für moderne Kunst, 2019 ISBN 9782330004576 ^[5][16]

Solo tentoonstellingen (geselecteerd)[Bewerk]

Om de volledige lijst van geselecteerde solotentoonstellingen te zien, bezoek zijn website

• 2016: Vik Muniz: verso. Mauritshuis, Den Haag, Nederland. 9 juni \u2013 4 september^[17]
• 2015: Vik Muniz: Poëzie van percepties. Taubman-kunstmuseum, VA. 13 juni \u2013 12 september 2015.^[18]
• 2015: Vik Muniz: Mas Acá de la Imagen. Museo de La Universidad Tres de Febrero-Buenos Aires, Argentinië. 21 mei 2015 ^[19]
• 2014: Vik Muniz: foto's van alles. Kunstmuseum van Tel Aviv, Tel aviv, Israël. 27 maart \u2013 21 juli 2014.^[20]
• 2013: Vik Muniz: Espelhos de Papel. Nara Roesler-galerij. São Paulo, Brazilië. 4 februari \u2013 5 november.^[21]
• 2012: VIK. Centro de Arte Contemporánea de Málaga, Málaga, Spanje, 7 september \u2013 2 december.^[22]
• 2009: Vic. Kunstmuseum van São Paulo (MASP). São Paulo, Brazilië. 25 april \u2013 19 juli.^[23]
• 2008: Vik Muniz. Arndt & Partner, Berlijn, Duitsland. 29 oktober \u2013 20 december.^[24]
• 2007: Denkbeeldige gevangenissen, GB Piranesi en Vik Muniz. Nationale galerij van Victoria. Melbourne, Australië. 19 april \u2013 30 september.^[25]
• 2007: Vik Muniz-reflex. PS1. MoMA. Long Island City, NY. 11 februari \u2013 7 mei.^[26]
• 2006: Vik Muniz-reflex. Pérez Kunstmuseum Miami. Miami, Florida. 10 februari \u2013 28 mei.^[27]
• 2002: Vik Muniz: Modelfoto's, De Menil-collectie, Houston. 22 februari \u2013 9 juni.^[28][29]
• 2000: Clayton-dagen. The Frick Art & Historical Center, Pittsburgh, Pennsylvania. 8 september \u2013 29 oktober.^[30][31]
• 1999: Vik Muniz. Centre national de la Photographie, Parijs, Frankrijk. 17 november \u2013 10 januari 2000.^[32]
• 1998: Zien is geloven. Internationaal centrum voor fotografie, New York, NY.^[33][34]
• 1996: De Suikerkinderen. Tricia Collins Hedendaagse kunst, New York, NY.^[35]

Curatorische projecten[Bewerk]

• Ophef. Samengesteld door Vik Muniz, Galeria Nara Roesler (Roesler Hotel #21), São Paulo, Brazilië. 1 december 2012 \u2013 16 februari 2013.^[36]
• Kunstweek van Rio de Janeiro, Rio de Janeiro, Brazilië. 22 juli \u2013 29, 2010.^[1]
• Robert Mapplethorpe. Samengesteld door Vik Muniz. Fortes Vilaça-galerij. São Paulo, Brazilië. 4 maart \u2013 9 april 2009.^[1]
• Keuze van de artiest: Vik Muniz, Rebus. MoMA \u2013 Museum voor moderne kunst. New York, NY. 11 december 2008 \u2013 23 februari 2009.^[37]
• Haptic: drie Braziliaanse en drie Japanse artiesten. Tokyo Wonder-site. Hongo, Tokio, Japan. 22 november 2008 \u2013 12 januari 2009.^[1]
• Robert Mapplethorpe. Samengesteld door Vik Muniz. Fortes Vilaça-galerij, São Paulo, Brazilië. 4 maart \u2013 9 april 2006.^[1]
• Identiteit V. Samengesteld door Hiroshi Minamishima. Nichido hedendaagse kunst. Tokio, Japan. 26 juni \u2013 25 juli 2005.^[1]
• L\u2019Empire bresilien et ses photograhes: collections de la Bibliothèque nationale du Brésil et de L\u2019Institute Moreira Salles. \u201cL\u2019horizont Perdu.\u201d Musée d\u2019Orsay, Parijs. 2005.^[1]
• Vik Muniz. Samengesteld door Miguel Fernandez-Cid. Indianapolis Museum voor Hedendaagse Kunst. Indianapolis, IN. februari \u2013 maart 2003.^[1]
• Het echt maken. Catalogus red. Independent Incorporated, NY. ICI \u2013 Onafhankelijke curatoren internationaal, 1997 (reizende tentoonstelling).^[38]

Awards[Bewerk]

• 2013 \u2013 Crystal Award door het World Economic Forum. Davos-Klosters, Zwitserland.^[39]
• 2010 \u2013 Geëerd met de Ordem do Ipiranga door de gouverneur José Serra. São Paulo, Brazilië, 17 maart.^[40]
• 2009 \u2013 Geëerd met de Medalha da Inconfidência door de gouverneur van Minas Gerais, De heer Aecio Neves. Minas Gerais, Brazilië, 21 april.^[1]
• 2009 \u2013 Geëerd met de Prêmio Cidadão Carioca door de staat Rio de Janeiro, Rio de Janeiro, Brazilië.^[1]
• 2008 \u2013 Geëerd op CITYarts\u2019 40th Anniversary gesponsord door Dr. Miriam & Sheldon G. Adelson, Candia Fisher, Winston Fisher, en voorgezeten door Jane Holzer. New York, NY.^[1]
• 2007 \u2013 Society for News Design Jaarlijkse Creative Competition Award of Excellence in de categorie Magazine Cover Design voor de cover van The New York Times Magazine.^[1]
• 2005 \u2013 Premio Villa de Madrid de Fotografía \u201cKaulak" uitgereikt door de Stad van Madrid, Madrid, Spanje.^[40]
• 2005 \u2013 National Artist Award toegekend door het Anderson Ranch Arts Center, Aspen, Colorado.^[1]
• 1999 \u2013 Líderes Latinoamericanos para el Nuevo Milenio. CNN-tijd. NY, VS.^[1]
• 1998 \u2013 Beste fotografietentoonstelling, tweede plaats: Vik Muniz: zien is geloven. Toegekend door The Internationaal centrum voor fotografie en samengesteld door Charles Stainback.^[1]

Referenties[Bewerk]

Externe links[Bewerk]

• Officiële website
• Video-interview met Vik Muniz over Equivalenten (The Museum of Modern Art)
• Goldberg, Vicky (25 september 1998). "Het is een Leonardo? Het is een Corot? Nou, nee, het is chocoladesiroop". New York Times Kunstrecensie. Ontvangen Juni 25 2013.
• "Bedelaars \u2013 Vik Muniz". Kabinet tijdschrift (3). zomer 2001. Ontvangen Juni 25 2013.
• Magill, Mark (najaar 2000). "Interview met Vik Muniz". BOMB (73). Ontvangen Juni 25 2013.
• Vik Muniz on IMDb