Louis le Brocquy (1916 - 2012)
Ad
TAGI
Pobierz lub edytuj darmowe zdjęcie Louis le Brocquy (1916 - 2012) do edytora online GIMP. Jest to obraz, który jest ważny dla innych edytorów graficznych lub fotograficznych w OffiDocs, takich jak Inkscape online i OpenOffice Draw online lub LibreOffice online firmy OffiDocs.
Louis le Brocquy urodził się w Dublinie w 1916 roku. Studiował chemię w Kevin Street Technical School i Trinity College Dublin. W tym okresie nabiera amatorskiego zainteresowania sztuką, w szczególności pod wpływem muzyki. Tworzy swoją pierwszą rzeźbę Ewolucja (1934; plastelina, odlew gipsowy), obok eksperymentalnych obrazów Sunlight in a Wood (aka Summer Haze, 1935) i L'Après-Midi d'un Faune (1937), wszystkie beztrosko weszły na wystawy Royal Hibernian Academy w latach 1937-38. W maju 1937 r. w Dublinie Evening Mail napisano: „Rzadko słyszy się o młodym artyście przebijającym się przez portale Królewskiej Akademii Hibernian bez odbycia lekcji sztuki... Oba jego eksponaty przyciągnęły uwagę w dniu otwarcia... Nie jest, jak się spodziewałem, zbytnio zainteresowany sztuką, bardziej interesuje go praca chemiczna. Fakt jest zaskakujący, że te, jedyne dwa dzieła, jakie kiedykolwiek ukończył, zostały przyjęte i powieszone w Akademii, bo dotychczas nie przyjął ich z poświęceniem”. Jednak latem 1938 roku le Brocquy po raz pierwszy wyobraża sobie zostanie malarzem, wcześniej uważając tę sprawę za jedynie rozrywkę. Niezrozumiałe zainteresowanie reprodukcjami obrazów dawnych mistrzów, które znał od dawna, młody chemik zanurza się w dziełach Tycjana (1485-1576), Velázqueza (1599-1660), Goi (1746-1828) i Maneta (1832- 1883), później przywołując swój szczególny cud Rembrandta Kobieta kąpiąca się w strumieniu (1654; National Gallery, Londyn), w której „operowanie białym ołowianym impastem mogło w cudowny sposób stać się fakturą jej szorstkiej białej sukni”. W dalszej perspektywie artysta zanotuje następujące wrażenie: „Może ze wszystkich malarzy Rembrandt dał mi najgłębszy wgląd. Właśnie teraz, patrząc długo na przytłaczający autoportret, miałem niepokojące doświadczenie. Nie chodziło o to, że ręka trzymająca pędzle na obrazie stała się, że tak powiem, moją ręką. Chodziło o to, że utożsamiałem się z farbą na płótnie, żeby moja ręka rozumiała tę malowaną dłoń, czuła te malowane pędzle. Na chwilę opuściłem rzeczywisty świat. Na chwilę wszedłem przez lustro tej namalowanej rzeczywistości, jak do innego pokoju. ... Zdając sobie sprawę z tego, że malowanie jest niezbędnym procesem, który go dotyczy, jego praca laboratoryjna podejmuje nowe eksperymenty z olejami, pigmentami i żywicami woskowymi. Często odwiedza galerie miejskie i narodowe w Dublinie, gdzie „głęboka ludzkość” Goyi „Kobieta w czarnej mantylii” (ok. 1805; NGI) robi na nim wrażenie, podobnie jak St. Franciszek otrzymujący stygmaty (1590-95; NGI), postrzegany „w białym obłoku ektoplazmatycznym, w którym duch stał się farbą, maluj duchem”. Ta metamorficzna siła sztuki pozostanie źródłem podziwu przez całe życie artysty: „Ponieważ najpierw zainteresowało mnie malarstwo, ciągnęła mnie stała tradycja, którą uważam za centralną dla tej starej sztuki europejskiej. Oznacza to szczególne użycie farby olejnej; nie symbolizować, nie opisywać przedmiotu, nie realizować abstrakcyjnego obrazu, ale raczej pozwolić farbie, kładąc nacisk na swoją własną namacalną naturę, odtworzyć (jeśli chce) przedmiot własnego doświadczenia. W niektórych pracach dawnych mistrzów farba (ze swoimi właściwościami koloru, odcienia i faktury) została przemieniona w obiekt doświadczany. Z drugiej strony obraz obiektu stał się farbą. Ta dychotomia, to napięcie napina nerwy wglądu. Rzeczywistość zostaje rozebrana do głębszej warstwy, a to, co zwyczajne, wydaje się cudowne”.Darmowe zdjęcie Louis le Brocquy (1916 - 2012) zintegrowane z aplikacjami internetowymi OffiDocs
