Name: แดน ฟลาวิน (1933 - 1996)
Brand: OffiDocs
SKU: 5b2151325797daaa659037c46dc3605e
Availability: OnlineOnly
Rating: 4.59 (2651 reviews)

ดาวน์โหลด Dan Flavin (1933 - 1996) ฟรีรูปภาพหรือรูปภาพที่จะแก้ไขด้วยโปรแกรมแก้ไขรูปภาพออนไลน์ GIMP

ดาวน์โหลดรูปภาพนี้ แก้ไขด้วยโปรแกรมแก้ไขออนไลน์ GIMP

รูปภาพฟรี Dan Flavin (1933 - 1996) ที่จะแก้ไขโดย GIMP โปรแกรมแก้ไขรูปภาพออนไลน์ฟรีโดย OffiDocs

TAGS

ดาวน์โหลดหรือแก้ไขรูปภาพฟรี Dan Flavin (1933 - 1996) สำหรับโปรแกรมแก้ไขออนไลน์ GIMP เป็นรูปภาพที่ถูกต้องสำหรับโปรแกรมแก้ไขกราฟิกหรือรูปภาพอื่นๆ ใน OffiDocs เช่น Inkscape ออนไลน์และ OpenOffice Draw ออนไลน์หรือ LibreOffice ออนไลน์โดย OffiDocs

"ความจริงแล้วใครๆ ก็ไม่นึกถึงแสง แต่ฉันคิด และอย่างที่ฉันพูดไปนั้น เรียบง่าย เปิดกว้าง และชี้นำงานศิลปะที่คุณจะพบได้" ~ แดน ฟลาวิน

Daniel Nicholas Flavin Jr. เกิดในจาไมก้า นิวยอร์ก มีเชื้อสายไอริชคาทอลิก และถูกส่งไปโรงเรียนคาทอลิก[1] เขาศึกษาเพื่อดำรงตำแหน่งปุโรหิตที่วิทยาลัยเตรียมปฏิสนธิปฏิสนธินิรมลในบรู๊คลินระหว่างปี 1947 ถึง 1952 ก่อนออกเดินทางเพื่อไปสมทบกับเดวิด จอห์น ฟลาวิน น้องชายฝาแฝดของเขา และเกณฑ์ในกองทัพอากาศสหรัฐ[2] ระหว่างการรับราชการทหารในปี 1954\u201355 ฟลาวินได้รับการฝึกฝนให้เป็นช่างเทคนิคอุตุนิยมวิทยาทางอากาศ[3] และศึกษาศิลปะผ่านโครงการส่งเสริมผู้ใหญ่ของมหาวิทยาลัยแมริแลนด์ในเกาหลี[4] เมื่อเขากลับมาที่นิวยอร์กในปี 1956 ฟลาวินเข้าเรียนที่โรงเรียนวิจิตรศิลป์ Hans Hofmann ชั่วครู่และศึกษาศิลปะภายใต้ Albert Urban ต่อมาเขาได้ศึกษาประวัติศาสตร์ศิลปะที่ New School for Social Research เป็นระยะเวลาสั้นๆ จากนั้นจึงย้ายไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ซึ่งเขาศึกษาการวาดภาพและการวาดภาพ

จากปีพ.ศ. 1959 ฟลาวินได้รับการว่าจ้างให้เป็นเสมียนห้องไปรษณีย์ที่พิพิธภัณฑ์กุกเกนไฮม์ได้ไม่นาน และต่อมาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและลิฟต์ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ ซึ่งเขาได้พบกับซอล เลอวิตต์, ลูซี่ ลิปพาร์ด และโรเบิร์ต ไรแมน สองปีต่อมา เขาแต่งงานกับภรรยาคนแรกของเขา Sonja Severdija นักศึกษาประวัติศาสตร์ศิลปะที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก และผู้ช่วยผู้จัดการสำนักงานที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่[6] เดวิด น้องชายฝาแฝดของฟลาวิน เสียชีวิตในปี 7[1962]

ฟลาวินแต่งงานกับภรรยาคนที่สองของเขา ศิลปินเทรซี่ แฮร์ริส ในพิธีที่พิพิธภัณฑ์กุกเกนไฮม์ในปี 1992[9]

ฟลาวินเสียชีวิตในริเวอร์เฮด นิวยอร์ก ด้วยอาการแทรกซ้อนจากโรคเบาหวาน อนุสรณ์สำหรับเขาถูกจัดขึ้นที่ Dia Center for the Arts เมื่อวันที่ 10 มกราคม 23 ผู้บรรยายรวมถึง Brydon Smith ภัณฑารักษ์ศิลปะศตวรรษที่ 1997 ที่ National Gallery of Canada, Ottawa; Fariha Friedrich ผู้ดูแลทรัพย์สินของ Dia และ Michael Venezia ศิลปิน [20]

มรดกของศิลปินคือ David Zwirner, New York

งานเช้า
งานแรกของ Flavin คือภาพวาดและภาพวาดที่สะท้อนอิทธิพลของ Abstract Expressionism ในปีพ.ศ. 1959 เขาเริ่มทำการชุมนุมและภาพตัดปะจากสื่อผสมซึ่งรวมถึงสิ่งของที่พบจากท้องถนนโดยเฉพาะกระป๋องที่บดแล้ว[12][13]

ในฤดูร้อนปี 1961 ขณะทำงานเป็นทหารรักษาพระองค์ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติอเมริกันในนิวยอร์ก ฟลาวินเริ่มวาดภาพร่างสำหรับประติมากรรมที่รวมหลอดไฟไว้ด้วย งานแรกที่รวมแสงไฟฟ้าเข้าด้วยกันคือชุด "ไอคอน" ของเขา: โครงสร้างทรงสี่เหลี่ยมทรงสี่เหลี่ยมตื้นแปดสีที่ทำจากวัสดุต่างๆ เช่น ไม้ ฟอร์ไมก้า หรือมาโซไนต์ สร้างโดยศิลปินและซอนยาภรรยาในขณะนั้น [14] ไอคอนเหล่านี้มีหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่มีหลอดไส้และหลอดฟลูออเรสเซนต์ติดอยู่ที่ด้านข้าง และบางครั้งก็มีขอบเอียง หนึ่งในไอคอนเหล่านี้อุทิศให้กับ David น้องชายฝาแฝดของ Flavin ซึ่งเสียชีวิตด้วยโรคโปลิโอในปี 15

เส้นทแยงมุมของความปีติยินดีส่วนตัว (เส้นทแยงมุมของวันที่ 25 พฤษภาคม 1963) หลอดฟลูออเรสเซนต์สีเหลืองวางอยู่บนผนังที่มุม 45 องศาจากพื้นและแล้วเสร็จในปี 1963 เป็นงานชิ้นแรกที่ครบกำหนดของฟลาวิน อุทิศให้กับ Constantin Brâncu\u0219i และเป็นจุดเริ่มต้นของการใช้หลอดฟลูออเรสเซนต์ที่มีจำหน่ายทั่วไปของ Flavin เป็นสื่อกลาง หลังจากนั้นไม่นาน The Nominal Three (ถึง William of Ockham) (1963) ประกอบด้วยหลอดฟลูออเรสเซนต์แนวตั้งหกหลอดบนผนัง หนึ่งหลอดไปทางซ้าย สองหลอดอยู่ตรงกลาง สามหลอดทางด้านขวา ทั้งหมดเปล่งแสงสีขาว เขาจำกัดตัวเองอยู่ในจานสีที่จำกัด (สีแดง น้ำเงิน เขียว ชมพู เหลือง อัลตราไวโอเลต และผ้าขาวสี่แบบที่แตกต่างกัน [18]) และรูปแบบ (ท่อตรงสอง สี่ หก และแปดฟุต และจุดเริ่มต้น ในปี 19 วงกลม)[1972] ในทศวรรษต่อมา เขายังคงใช้โครงสร้างเรืองแสงเพื่อสำรวจสี แสง และพื้นที่ประติมากรรม ในงานที่เต็มไปด้วยการตกแต่งภายในของแกลเลอรี เขาเริ่มปฏิเสธการผลิตในสตูดิโอเพื่อสนับสนุน \u20csituations\u201d หรือ \u201cproposals\u201d เฉพาะไซต์ (ตามที่ศิลปินต้องการจำแนกงานของเขา)[201] โครงสร้างเหล่านี้ใช้ทั้งแสงและเฉดสีที่น่าขนลุก ในขณะที่มีรูปแบบที่หลากหลาย รวมถึง "ชิ้นมุม" "สิ่งกีดขวาง" และ "ทางเดิน" ผลงานของฟลาวินส่วนใหญ่ไม่มีชื่อ ตามด้วยวงเล็บในวงเล็บให้กับเพื่อน ศิลปิน นักวิจารณ์ และอื่นๆ ผลงานที่โด่งดังที่สุด ได้แก่ Monuments to V. Tatlin การแสดงความเคารพต่อวลาดิมีร์ แทตลิน ประติมากรคอนสตรัคติวิสต์ชาวรัสเซีย รวมผลงานทั้งหมดเป็นชุด จากผนังเสี้ยมห้าสิบชิ้น[21] ซึ่งเขายังคงทำงานต่อไประหว่างปี 22 ถึง 1964

ฟลาวินตระหนักถึงผลงานการติดตั้งเต็มรูปแบบชิ้นแรกของเขา กรีนข้ามกรีน (ถึง Piet Mondrian ที่ขาดสีเขียว) สำหรับนิทรรศการที่ Van Abbemuseum, Eindhoven ประเทศเนเธอร์แลนด์ในปี 1966 [23] "ทางเดิน" ของ Flavin เช่น ควบคุมและขัดขวางการเคลื่อนไหวของผู้ดูผ่านพื้นที่แกลเลอรี่ มีหลายรูปแบบ: บางส่วนถูกแบ่งโดยสองแถวแบบ back-to-back ของ abutted fixtures วงเวียนที่อาจเข้าหาจากด้านใดด้านหนึ่ง แต่ไม่ทะลุ (สีของโคมไฟจะแตกต่างกันไปในแต่ละด้าน) ทางเดินแรกที่ไม่มีชื่อ (ถึงแจนและรอน กรีนเบิร์ก) สร้างขึ้นสำหรับนิทรรศการเดี่ยวในปี 1973 ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเซนต์หลุยส์ และอุทิศให้กับนักจัดนิทรรศการในท้องถิ่นและภรรยาของเขา มีสีเขียวและสีเหลือง ช่องว่าง (ความกว้างของฟิกซ์เจอร์ "ที่หายไป" อันเดียว) เผยให้เห็นการเรืองแสงของสีจากด้านนอกของรอยแยก ในทางเดินที่มีรั้วรอบขอบชิด ฟลาวินจะแนะนำระยะห่างปกติระหว่างโคมไฟแต่ละชิ้น ซึ่งจะเป็นการเพิ่มทัศนวิสัยของแสงและปล่อยให้สีผสมกันได้

ในปี 1968 ฟลาวินได้พัฒนางานประติมากรรมของเขาให้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีแสงขนาดเท่าห้อง ในปีนั้น เขาได้ร่างโครงร่างทั้งแกลเลอรีด้วยแสงอัลตราไวโอเลตที่ documenta 4 ใน Kassel ประเทศเยอรมนี ในปีพ.ศ. 1992 แนวคิดดั้งเดิมของฟลาวินสำหรับผลงานชิ้นหนึ่งในปี พ.ศ. 1971 ได้เกิดขึ้นจริงอย่างสมบูรณ์ในการติดตั้งเฉพาะสถานที่ซึ่งเติมเต็มทั้งหอกของพิพิธภัณฑ์โซโลมอน อาร์. กุกเกนไฮม์ เนื่องในโอกาสที่พิพิธภัณฑ์จะกลับมาเปิดใหม่

โดยทั่วไป ฟลาวินคิดประติมากรรมของเขาในรุ่นสามหรือห้าฉบับ แต่จะรอเพื่อสร้างผลงานแต่ละชิ้นจนกว่าจะขายออกเพื่อหลีกเลี่ยงต้นทุนการผลิตและการจัดเก็บที่ไม่จำเป็น จนกระทั่งถึงจุดขาย ประติมากรรมของเขามีอยู่ในรูปวาดหรือสำเนานิทรรศการ เป็นผลให้ศิลปินทิ้งประติมากรรมที่ยังไม่เกิดขึ้นมากกว่า 1,000 ชิ้นเมื่อเขาเสียชีวิตในปี 1996 [25]

การติดตั้งถาวร
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 1975 ฟลาวินได้ติดตั้งงานถาวรในยุโรปและสหรัฐอเมริกา รวมทั้ง "Untitled. In memory of Urs Graf" ที่ Kunstmuseum Basel (ตั้งครรภ์ พ.ศ. 1972 บรรลุถึง พ.ศ. 1975); [26] พิพิธภัณฑ์ Kröller-Müller, Otterlo, เนเธอร์แลนด์ (1977) ); พิพิธภัณฑ์แม่น้ำฮัดสัน ยองเกอร์ส นิวยอร์ก (1979); สำนักงานศาลแห่งสหรัฐอเมริกา เมืองแองเคอเรจ รัฐอะแลสกา (1979\u201389); Staatliche Kunsthalle Baden-Baden ประเทศเยอรมนี (1989); ล็อบบี้ของ MetroTech Center (กับ Skidmore, Owings & Merrill), Brooklyn, New York (1992); เสาไฟเจ็ดเสานอก Städtische Galerie im Lenbachhaus มิวนิก (1994); Hypovereinsbank มิวนิก (1995); Institut Arbeit und Technik/Wissenschaftspark, เกลเซนเคียร์เชิน, เยอรมนี (1996); และสหภาพธนาคารแห่งสวิตเซอร์แลนด์ เบิร์น (1996) เว็บไซต์เพิ่มเติมสำหรับสถาปัตยกรรม \u201cinterventions\u201d ของ Flavin กลายเป็นสถานีแกรนด์เซ็นทรัลในนิวยอร์ก (1976), แฮมเบอร์เกอร์ Bahnhof ในเบอร์ลิน (1996) และมูลนิธิ Chinati ใน Marfa, Texas (2000) งานขนาดใหญ่ของเขาในแสงฟลูออเรสเซนต์สีสำหรับอาคารหกหลังที่มูลนิธิ Chinati เริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1980 แม้ว่าแผนขั้นสุดท้ายจะไม่แล้วเสร็จจนถึงปี 1996 [27] งานศิลปะชิ้นสุดท้ายของเขาเป็นงานเฉพาะไซต์ที่ Santa Maria Annunciata ใน Chiesa Rossa เมืองมิลาน ประเทศอิตาลี โบสถ์ยุค 1930 ออกแบบโดย Giovanni Muzio การออกแบบชิ้นนี้เสร็จสมบูรณ์เมื่อสองวันก่อนที่ฟลาวินจะเสียชีวิตในวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 1996 การติดตั้งเสร็จสมบูรณ์ในอีกหนึ่งปีต่อมาโดยได้รับความช่วยเหลือจากศูนย์ศิลปะไดอาและฟอนดาซิโอเนปราด้า

Menil Collection ในฮูสตัน รัฐเท็กซัส ระบุว่าในปี 1990 Dominique de Menil ได้ติดต่อ Flavin เพื่อสร้างการติดตั้งถาวรเฉพาะไซต์ที่ Richmond Hall เพียงสองวันก่อนที่เขาจะเสียชีวิตในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 1996 ฟลาวินเสร็จสิ้นการออกแบบพื้นที่นี้ สตูดิโอของศิลปินทำงานเสร็จ [29]

การวาดภาพ
อาศัยอยู่ใน Wainscott and Garrison ฟลาวินมักวาดภาพภูมิทัศน์โดยรอบ ไม่ว่าจะเป็นหุบเขาฮัดสันหรือน่านน้ำนอกเกาะลอง เขายังสร้างภาพบุคคลเล็กๆ และเก็บวารสารประมาณ 20 เล่ม ฟลาวินรวบรวมภาพวาดด้วย รวมถึงผลงานของศิลปิน Hudson River School เช่น John Frederick Kensett, Jasper Francis Cropsey และ Sanford Robinson Gifford พร้อมทั้งตัวอย่างผลงานบนกระดาษโดยศิลปินญี่ปุ่นช่วงต้นศตวรรษที่ 19 เช่น Hokusai และปรมาจารย์ชาวยุโรปในศตวรรษที่ 20 เช่น Piet Mondrian และ George Grosz ฟลาวินยังได้แลกเปลี่ยนผลงานกับเพื่อนร่วมงานสไตล์มินิมอล เช่น โดนัลด์ จัดด์ และโซล เลอวิตต์ [30]

การจัดนิทรรศการ
นิทรรศการคนเดียวครั้งแรกของ Flavin โดยใช้แสงจากหลอดฟลูออเรสเซนต์เปิดที่ Green Gallery ในปี 1964 สองปีต่อมา การแสดงในยุโรปครั้งแรกของเขาเปิดขึ้นที่แกลเลอรีของ Rudolf Zwirner ในเมืองโคโลญ ประเทศเยอรมนี งานย้อนหลังครั้งใหญ่ครั้งแรกของฟลาวินจัดโดยหอศิลป์แห่งชาติแคนาดา ออตตาวาในปี 1969 ในปี 1973 พิพิธภัณฑ์ศิลปะเซนต์หลุยส์ได้นำเสนอนิทรรศการผลงานของเขาบนกระดาษและงานประติมากรรมเรืองแสงพร้อมกัน ในบรรดานิทรรศการคนเดียวที่สำคัญของ Flavin ในยุโรปมีทั้งงานแสดงที่ Kunstmuseum Basel และ Kunsthalle Basel (1975), Staatliche Kunsthalle, Baden-Baden (1989) และ Städel, Frankfurt (1993)

ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 เขาเริ่มร่วมมือกับ Dia Art Foundation ซึ่งส่งผลให้เกิดการติดตั้งถาวรเฉพาะสถานที่หลายแห่ง และล่าสุดได้นำไปสู่การจัดระเบียบนิทรรศการการเดินทาง Dan Flavin: A Retrospective (2004\u20132007)[ 31] นิทรรศการย้อนหลังของฟลาวินได้เดินทางไปยังพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย ชิคาโก; หอศิลป์แห่งชาติ วอชิงตัน ดี.ซี.; พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ ฟอร์ตเวิร์ธ เท็กซัส; เฮย์เวิร์ดแกลลอรี่ ลอนดอน; Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, ปารีส; Bayerische Staatsgemäldesammlungen, Pinakothek der Moderne, มิวนิก; และพิพิธภัณฑ์ศิลปะลอสแองเจลีสเคาน์ตี้ ลอสแองเจลิส[32][33] นิทรรศการนี้เป็นนิทรรศการย้อนหลังครั้งแรกที่อุทิศให้กับงานมินิมัลลิสต์ของเขา นิทรรศการนี้รวมผลงานแสงเกือบ 45 ชิ้น รวมทั้งชุด "ไอคอน" ของเขาด้วย การนำเสนอของเอ็มซีเอรวมถึงการสร้างห้องสีชมพูสลับกับ "ทอง" ขึ้นใหม่จากนิทรรศการเอ็มซีเอดั้งเดิมในปี 1967 ซึ่งเป็นนิทรรศการพิพิธภัณฑ์เดี่ยวครั้งแรกของฟลาวิน

นิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกของเขาในละตินอเมริกาจัดขึ้นที่ Fundación Proa, Buenos Aires ในปี 1998 ซึ่งจัดร่วมกับ Dia Art Foundation (Dan Flavin. 1933-96)

ได้รับการยอมรับ
ในปีพ.ศ. 1964 ฟลาวินได้รับรางวัลจากมูลนิธิวิลเลียมและนอร์มาคอปลีย์ เมืองชิคาโก โดยได้รับคำแนะนำจากมาร์เซล ดูชองก์ [35] ในปีพ.ศ. 1973 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นศาสตราจารย์เยี่ยมเยียน Albert Dorne ที่มหาวิทยาลัยบริดจ์พอร์ต รัฐคอนเนตทิคัต และในปี 1976 เขาได้รับเหรียญประติมากรรมสโคว์เฮแกนจากโรงเรียนจิตรกรรมและประติมากรรมสโกว์ฮีแกน รัฐเมน

ในปีพ.ศ. 1983 Dia Center for the Arts ได้เปิดสถาบันศิลปะ Dan Flavin ในเมืองบริดจ์แฮมป์ตัน รัฐนิวยอร์ก ซึ่งเป็นนิทรรศการถาวรสำหรับผลงานของเขา ซึ่งออกแบบโดยศิลปินในโรงดับเพลิงที่ได้รับการดัดแปลง[36] ซึ่งต่อมาใช้เป็นโบสถ์แอฟริกัน-อเมริกันตั้งแต่ปี 1924 จนถึงกลางทศวรรษ 201970[37] ฟลาวินทำงานอย่างใกล้ชิดกับสถาปนิก Richard Gluckman และ Jim Schaeufele ผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการของ Dia\u2019 ในการปรับปรุงและออกแบบ ที่นี่ ผลงานของฟลาวินถูกจัดแสดงใน "ห้องที่ไม่มีหน้าต่างหรือมีความสัมพันธ์โดยอ้อมกับสภาพแวดล้อมภายนอก" [38] การจัดแสดงถาวรประกอบด้วยชิ้นส่วนเรืองแสงทั้งหมดเก้าชิ้น มีหกสี และสามชิ้นสำหรับแชวเฟเล่โดยเฉพาะในโทนสีขาวสามเฉด เช่นเดียวกับภาพวาดสำหรับไอคอน ไม่ได้อยู่ในนิทรรศการชั่วคราว อุทิศให้กับพี่ชายฝาแฝดของเขา เดวิด จอห์น [39]

ในภาพยนตร์เรื่อง Tower Heist ปี 2011 อสังหาริมทรัพย์ของ Dan Flavin ได้ส่งผู้เชี่ยวชาญมาดูแลการก่อสร้างการติดตั้งไฟ Flavin ที่สร้างขึ้นใหม่ในฉากนี้ [41]

ในปี 2017 นักจัดนิทรรศการ Vito Schnabel ได้ประกาศความร่วมมือกับอสังหาริมทรัพย์ของ Dan Flavin Schnabel ร่วมมือกับ Stephen Flavin ลูกชายของศิลปิน เพื่อนำเสนองานประติมากรรมแสงของ Minimalist ควบคู่ไปกับผลงานของนักเซรามิกชาวยุโรปที่พ่อของเขาชื่นชมและสะสม การแสดงซึ่งดูแลโดย Stephen Flavin นับเป็นครั้งแรกที่ผลงานเหล่านี้จากที่ดินของ Dan Flavin ถูกจัดแสดงเคียงข้างกัน [42]

การรับ
ในปี พ.ศ. 2004 Ridinghouse and Thames & Hudson ได้ตีพิมพ์บทความ It Is What It Is: Dan Flavin Since 1964 ซึ่งรวบรวมบทความสำคัญเกี่ยวกับ Flavin และบทวิจารณ์นิทรรศการของเขาเป็นครั้งแรก ตลอดระยะเวลาสี่ทศวรรษที่ผ่านมา เป็นแผนภูมิวิวัฒนาการฉันทามติที่ค่อยเป็นค่อยไปเกี่ยวกับความหมายของงานศิลปะของเขา It Is What It Is เรียบเรียงโดย Paula Feldman และ Karsten Schubert รวมถึงข้อความของนักประวัติศาสตร์และนักวิจารณ์ศิลปะที่มีอิทธิพลมากที่สุดในปัจจุบัน เช่น Donald Judd, Dore Ashton, Rosalind Krauss, Lawrence Alloway, Germano Celant, Holland Cotter[43] ] ในปี 2010 ศิลปิน Cindy Hinant และ Nicolas Guagnini ได้สร้างหนังสือ FLAV ซึ่งรวบรวมข้อความจดหมายเหตุเบื้องต้นและจดหมายโต้ตอบโดยและเกี่ยวกับ Dan Flavin เพื่อสร้างเรื่องเล่าเกี่ยวกับบุคลิกภาพของศิลปินที่ขาดหายไปจากงานตามที่ฟลาวินแนะนำ เช่น "มันคือ มันคืออะไร และไม่ใช่อย่างอื่น... ทุกอย่างชัดเจน เปิดเผย เปิดเผยอย่างชัดเจน"

ตลาดศิลปะ
ประติมากรรมแสงแต่ละชิ้นมากกว่า 750 ชิ้นที่แดน ฟลาวินออกแบบ ซึ่งปกติแล้วจะอยู่ในรุ่นสามหรือห้าชิ้น ถูกระบุไว้ในบัตรดัชนีและถูกเก็บออกไป เมื่อมีการขาย ผู้ซื้อจะได้รับใบรับรองที่มีไดอะแกรมของงาน ชื่องาน ลายเซ็นและตราประทับของศิลปิน หากมีใครแสดงใบรับรองและอุปกรณ์ที่ชำรุด Flavin จะเปลี่ยนมันให้

ในปี 2004 งาน Untitled ของฟลาวิน ("อนุสาวรีย์" ของวี. แทตลิน) (1964\u20131965) ขายในราคา 735,500 ดอลลาร์ที่คริสตี้ส์ นิวยอร์ก

รูปภาพฟรี Dan Flavin (1933 - 1996) ที่รวมเข้ากับเว็บแอปของ OffiDocs