Virgin for the Elves - ภาพประกอบ

Micheal Marrion รักปู่ของเขา เขาจะนั่งดูผมและเคราของปู่ของเขาที่อยู่บนไหล่และหน้าอกของเขาด้วยความเกรงขามเช่นเดียวกับที่มองดูกระแสน้ำของน้ำตก เมื่อตอนที่เขายังเล็ก เขาได้รับอนุญาตให้ทำรังบนผมของปู่ของเขา และเป็นเวลาหลายปีที่เขาเชื่อว่าเขาฟักออกมาจากไข่ในรังแบบนี้

ปู่ของเขาจะร้องเพลงแห่งขุนเขาและท้องทะเลแก่เขา แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่รักของทั้งมิเชลและชายชราคือบทเพลงแห่งที่ลึกของแผ่นดินโลก หิมะถล่มที่มองไม่เห็นในความมืด ลำธารเย็นเยือกที่ส่งเสียงร้องตามลำพังผ่านถ้ำที่ไม่ได้รับการร้องขอ และ กระซิบหลุม

เย็นวันหนึ่งดวงอาทิตย์ดูเหมือนจะตกเป็นสีน้ำเงินและสีเงิน และชายคนนั้นก็เงียบและหมดความอดทนอย่างรวดเร็วกับลูกชายสุดที่รักของเขา เช้าวันรุ่งขึ้นชายคนนั้นก็ออกจากเตียงก่อนที่เด็กชายจะปลุกเขา และไม่พบเขาในที่ที่พวกเขาเคยชินที่จะเล่นและพูดคุย

Micheal ไปหาเครื่องชงชาซึ่งเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่อายุน้อย เธออายุมากแล้วและหัวโล้น และสวมเสื้อคลุมที่หยาบจำนวนมาก และเรียกเด็กชายว่า \u201cMaihel\u201d ศีรษะของเธอหมุนเป็นวงกลมขณะที่เธอชงชาของเธอเมื่อได้ยินเรื่องราวของไมเคิล และเธอก็ดื่มชาไปหลายคำก่อนที่จะตอบช้าๆ

เธอบอกเขาว่าจะมีคนมาแสดงให้เขาเห็นว่าเขาต้องทำอะไร และเขาจะรู้จักคนนี้ด้วยกลิ่นเหมือนดอกดาวเรืองที่แผดเผา ไมเคิลอาศัยอยู่กับเครื่องชงชาเป็นเวลาครึ่งวัน เขากำลังตัดฟืนเพื่อเผาเธอเมื่อมีชิ้นส่วนตกลงไปในสระข้างบ้านของเธอ เมื่อเขาเอื้อมมือไป มันก็ลอยไปจากเขา เขาไม่ได้ไล่ตามอย่างชาญฉลาด แต่กวัดแกว่งขวานของเขา

น้ำกระเซ็น และเมื่อพื้นผิวที่แตกสลายหายไป เขาก็เห็นก้อนสีดำที่ด้านล่างซึ่งเคลื่อนที่และเปลี่ยนรูปแบบ

แล้วมันก็ยืนขึ้น สิ่งที่ดูเล็กราวกับเม่นในน้ำนั้น ยืนตัวตรงราวกับน้ำพุพวยพุ่ง ไม่มีชีวิตชีวาหรือร่าเริง สูงเท่าชายชราและแคบเหมือนสุนัข ขณะที่มันเคลื่อนผ่านผิวน้ำ กลับเผยให้เห็น แทนที่จะเป็นผิวสีดำ กลับกลายเป็นสีที่มีกลิ่นอับๆ ของปาร์ตี้บนพื้นหลังของหินสีเหลือง ร่างของมันคือชายร่างผอมที่มีแขนสั้นมาก นุ่งห่มและหุ้มด้วยไก่ที่ดึงออกมา หรือหอเล็ก ๆ ของกุ้งขนาดใหญ่ที่มีการโต้เถียงกันอย่างต่อเนื่องในเรื่องกรรมสิทธิ์ของสมาชิกต่างๆ ของพวกมัน

มิคาเอลไม่โจมตีมันทันที โดยไม่ทราบเจตนา แต่เขาจะรักษาระยะห่าง นี่คงเป็นเรื่องยาก เนื่องจากสิ่งมีชีวิตนั้นเข้ามาหาเขาอย่างง่ายดายราวกับเสากระโดงเรือลำเล็ก และเมื่อออกจากน้ำ เขาก็ทำงานตามเท้าของไมเคิลที่วิ่งหนีราวกับหนอนนิ้วที่ขี้โมโหขี้เมา

ไมเคิลไม่ได้เป็นนักวิ่งมากนัก แม้ว่าเขาจะชอบวิ่งก็ตาม แต่เขาคิดว่าเขาจะหนีผู้ไล่ตามนี้ได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งวนซ้ำและสะดุดอย่างน่าประทับใจแต่ไร้จุดหมาย มันส่งเสียงคร่ำครวญลึกลงไปในร่างกายจนดูเหมือนว่าไม่ใช่ของมัน

ในทุกพื้นที่ว่าง Michael ดูเหมือนจะได้รับมัน แต่ที่สิ่งกีดขวางหรือทางลาดใด ๆ ที่ Micheal ถูกขัดขวาง ผู้ไล่ล่าจะเคลื่อนที่เร็วขึ้นเพื่อให้มันอยู่ใกล้กับ Micheal หลายครั้ง เขาหยุดอยู่ในทุ่งและเหวี่ยงขวานอย่างขู่เข็ญ สิ่งมีชีวิตบิดมันจากมือของเขาด้วยกรงเล็บมากมายเหมือนครีบ

ไมเคิลวิ่งเข้าไปในสุสาน แต่ก้าวเข้าไปได้เพียงไม่กี่ก้าว เมื่อเขาได้ยินเสียงเหมือนเสื้อผ้าเปียกและขนมปังขาด เขาเปิดเครื่องทันทีและเห็นผู้ไล่ตามของเขากระจัดกระจายไปทั่วเศษใบไม้เหมือนผักเน่าที่ตกลงมาจากสวรรค์

เขาเข้าไปใกล้ๆ และนึกขึ้นได้ว่าเจ้าสัตว์ตัวนี้ได้กลิ่นเหม็นแค่ไหน แต่ทันทีที่เขาหันหลังให้กับซากศพ เขาก็พบว่ามีกลิ่นที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง นั่นคือกลิ่นของดอกดาวเรืองที่ไหม้เกรียม

เขามองไม่เห็นใคร แต่กลิ่นนั้นแรงพอที่จะตามเขาไป มันนำเขาไปยังต้นไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุดซึ่งเป็นที่เข้าใจได้ เขาเดินไปรอบ ๆ ต้นไม้แล้วไม่พบใคร จึงตัดสินใจปีนต้นไม้นั้น ขณะที่เขาคิดเช่นนี้ กลิ่นก็แรงขึ้น ราวกับว่าเห็นด้วยกับเขา เขาเป็นนักปีนเขาที่ดีกว่านักวิ่ง แต่เขามีปัญหากับต้นไม้ต้นนี้ เมื่ออยู่ท่ามกลางกิ่งก้านของมัน ดูเหมือนว่าเขาจะขยับไปในทิศทางใดๆ ไม่ได้ เขาปีนขึ้นไปอีก แต่ก็ยังไม่สามารถขยับไปด้านข้างหรือบอกได้ว่ามีใครอยู่ในต้นไม้หรือไม่

เขาสงสัยว่าต้นไม้จะรู้ว่าจริง ๆ แล้วสูงแค่ไหน เมื่อเขามองขึ้นไปบนยอดจากภายนอกต้นไม้ มันก็ไม่สูงไปกว่าบ้านหลังเล็ก แต่ตอนนี้เขายังคงพบกิ่งก้านอยู่เหนือเขาเมื่อเขาต้องสูงกว่านั้นมาก

กิ่งที่อยู่ข้างๆ เขาก็ผลิดอกออกผลทันที และเขาก็เล็ดลอดไปด้านข้าง เขาพบว่าตัวเองกำลังไถลลงมาตามทางลาดสีเขียวของกิ่งก้านใบ ประหลาดใจที่เขาไม่ได้ติดสิ่งกีดขวางหรือเสี้ยนหลายครั้งแล้ว

จากนั้นเขาหันกลับมาและเห็นว่าต้นไม้นั้นมีรูปร่างเหมือนแตรและเขาก็เลื่อนลงมาที่คอของมัน เป็นหลุมดำที่ทอดลงไปในลำต้นของต้นไม้

เขาเห็น และครู่ต่อมาก็อยู่ในลำต้น และแสงทั้งหมดก็หายไป โครงร่างภายในบ่งบอกถึงลำคอ แต่ไม่ยอมแพ้ในขณะที่เขาหล่นและส่ายผ่านพวกเขา ในกิ่งด้านบนและด้านในลำตัว ดูเหมือนเขาจะไถลลงมาไกลกว่าที่ปีนขึ้นไป

เขาออกมาสู่แสงสว่างอีกครั้งระหว่างรากต่างๆ ที่ยื่นออกไปครึ่งหนึ่ง ลงมาตามริมตลิ่งขนาดใหญ่ เขามาพักผ่อนที่เชิงตลิ่งในกองดิน คางและสนับมือมีรอยฟกช้ำ

กลิ่นของดาวเรืองที่ไหม้เกรียมหายไปแล้ว กลิ่นใหม่เข้ามาแทนที่ แต่กลิ่นที่เขาดูเหมือนจะจำได้ คือ เปรี้ยว ขม-หวาน และเหมือนเนื้อ บนพื้นต่อหน้าเขาวางเด็กผู้ชายอายุเท่าเขา แต่มีเคราที่หยาบกร้านเขายังเด็กเกินไปที่จะมี ผิวของเขามีเงาสีเงิน และดูเหมือนว่าเขามีส่วนทำให้เกิดกลิ่นบางอย่าง เหมือนกับกลุ่มนักร้องประสานเสียงเด็กผู้ชายในวงออเคสตรา

มิเชลคลานไปข้างหน้าและก้มหน้าเด็กชาย เด็กชายยิ้มโดยไม่ลืมตา และขยี้ผมของไมเคิล ราวกับว่าเขาไม่ต้องลืมตาเพื่อดู

เด็กชายนั่งไขว่ห้างและพูดว่าชื่อของเขาคือ \u201cMirien ซิลแวน\u201d

Mirien เสนอให้อาหารเขา และ Micheal ยินดีที่จะรับหลังจากวิ่ง ปีนเขา และล้ม มิเรียนถือคันธนูขนาดเล็กพอที่จะแพ้ในชามซุป ทุกส่วนบางราวกับด้าย และสร้างให้สามารถยิงด้วยมือเดียวได้ ไม่นานนักก่อนที่มิเรียนจะโค่นล้มสิ่งมีชีวิตที่สวยงามมาก มันเหมือนแมลงขนาดใหญ่ ขาแต่ละข้างยาวเท่ามือ ส่วนหลังสองข้างยาวกว่าสองเท่า เหมือนขากะทิ รูปร่างของหัวเหมือนสุนัขจิ้งจอกแก่ไม่มีหู ลำตัวเป็นทรงกระบอกและยาว ปีกของมันยาวกว่าปลายแขนของไมเคิล: โปร่งแสง เต็มไปด้วยสีน้ำเงิน ม่วง และเขียวเป็นรุ้ง

มิเรียนหยิบมีดบางยาวออกมา และเริ่มเตรียมจับ

\u201cนี่คือแฟรี่ มันต้องใช้มีดคาถาเพื่อตัดพวกมัน หากไม่มีมัน แม้แต่ขวานของคุณก็ไม่ทำอะไรเลย\u201d

มิคาเอลสงสัยว่าเขารู้เกี่ยวกับขวานของเขาได้อย่างไร

มิเรียนได้จุดประกายไฟให้เป็นเชื้อไฟที่เขาเก็บมา ไมเคิลสับสนว่าเขาสร้างประกายไฟได้อย่างไร ดูเหมือนว่าเขาจะทำได้โดยการผูกต้นไม้ต่างๆ แล้วดึงปมออกอย่างรวดเร็ว เขาต้มเนื้อแฟรี่ด้วยสมุนไพรที่เขารวบรวมมา ในหม้อที่เขาสร้างใบไม้อย่างชำนาญ

กลิ่นของการปรุงอาหารนั้นดูสลับซับซ้อน คล้ายดอกไม้ แต่มีกลิ่นคล้ายเลือดที่ชัดเจน ซึ่งไมเคิลพบว่าค่อนข้างน่ารำคาญ มันเพิ่มแง่มุมที่ดุร้ายกว่าคาดเดาน้อยกว่าหรือปลอบโยนให้กับกลิ่นที่ล้อมรอบพวกเขา ไมเคิลรู้สึกขอบคุณที่เขาไม่พบมลทินแบบเดียวกันในรสชาติของอาหาร ซึ่งรู้สึกเสียวซ่า อบอุ่น และไม่น่าประหลาดใจในยุคกลาง

หลังจากที่เด็กๆ ทานอาหารเสร็จแล้ว มิเรียนบอกว่าเขาจะตามหาคุณปู่ของไมเคิล เขาไม่ได้พูดเหมือนทำความดี แต่อย่างที่ผู้ชายบอกกับเด็ก \u2019cฉันจะทำอย่างนั้นเพื่อคุณ\u201d เขาบอกให้ไมเคิลย้ายไปเงียบๆ ในป่า แต่มิเชลไม่มีซิลแวน เท้า และนางฟ้าที่เขากินเข้าไปทำให้เขาง่วง เขาก็ไม่มีกระเพาะซิลแวนด้วย ในไม่ช้าพงรอบๆ พวกเขาก็เต็มไปด้วยการเคลื่อนไหวที่คุกคาม

พวกเขาเห็นชายคนหนึ่งกำลังหาทางเข้าไปในป่าข้างหน้าพวกเขา สัตว์ร้ายราวกับใบไม้ที่มีพิษมีพิษ มีขนาดเท่ากับเพลงชาติ พุ่งเข้ามาหาชายผู้นี้จากท่ามกลางเสียงต่างๆ ที่ล้อมรอบพวกเขา

มีเสียงเหมือนเสียงนกร้องเจี๊ยก ๆ ตกลงไปในน้ำ และสัตว์ร้ายก็ตาย ไมเคิลตกใจที่เลือดของมันจะดูสดใสและเป็นมนุษย์ เขาสงสัยด้วยความรู้สึกไม่สบายว่าเลือดถูกพรากไปจากมนุษย์หรือไม่

ชายคนนั้นยกมือที่เปื้อนเลือด: เขาได้ตบมือเปล่าของเขาผ่านใบหน้าของสัตว์ร้าย มิเรียนนึกถึงสิ่งที่มิเรียนพูดเกี่ยวกับขวานของเขา และรู้สึกประหลาดใจ ชายคนนั้นหันไปหาพวกเขาและมีเสียงมาจากมือทั้งสองของเขา: \u2019cเราจะฆ่าให้มากกว่านี้!\u201d

ริมฝีปากของมิเรียนสั่นเทา เขาปล่อยลูกธนูใส่ชายคนนั้น เลือดไหลออกจากมือของชายผู้นี้ และลูกศรชี้นาทีก็หยุดนิ่งอยู่ในอากาศ จากนั้นเสียงนกหวีดก็เล็ดลอดเข้าสู่ระยะการได้ยินของมนุษย์ และลูกดอกก็ค่อยๆ ลอยมาที่เท้าของมิเรียน

เขายืนนิ่งราวกับกวาง ส่งสัญญาณให้มิเชลเงียบให้วิ่งหนีไป เสียงที่เบาลงดูเหมือนจะกระตุ้นประสาทสัมผัสของ Micheal แต่เขาสามารถเห็นลูกดอกซิลแวนพุ่งตรงไปที่ด้านข้างของต้นไม้

มิคาเอลวิ่งไปหาชายคนนั้น คุกเข่าอ้อนวอนขอให้ปล่อยพวกเขาไป

ชายคนนั้นวางมือบนใบหน้าของไมเคิล การเคลื่อนไหวและความเจ็บปวดเต็มหัวของเขา ผมของเขาลุกขึ้นและเต้น

จากนั้นการเคลื่อนไหวก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง: เสียงหัวเราะดังผ่านเขาจากนิ้วที่กดไปที่ใบหน้าของเขา มือทั้งสองข้างหัวเราะ แต่ก็ไม่ใช่เสียงหัวเราะที่ร่าเริง ไมเคิลมีผมขึ้นอีกครั้ง และเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นเป็นสองเท่า มือข้างหนึ่งแตะจมูกไมเคิล ผมของเขาเป็นเกลียว และปรบมือ

พวกเขาละมือของชายผู้นั้นและเข้าไปในป่า แม้ว่าตอนนี้ซิลแวนเป็นเพื่อนกันมากขึ้น

พวกเขามาถึงทุ่งหญ้า มิเรียนรู้สึกไม่สบายใจ แต่ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในต้นไม้ที่อยู่อีกฟากหนึ่ง พวกเขาเห็นคุณปู่ของ Micheal นั่งอยู่ท่ามกลางลำต้นของต้นไม้ใหญ่หลายต้นที่ดูเหมือนจะหลับใหลอยู่

มิเรียนชี้และเริ่มพูดว่า \u201cเขาเป็น\u2026\u201d แต่ Micheal ได้ยินสัญญาณเงียบของเขาอีกครั้งให้วิ่ง และเมื่อเขาหัน ซิลแวนก็หายไป

Micheal วิ่งไปหาปู่ของเขา แต่แล้วก็ถูกห้อมล้อมด้วยรูปร่างที่เอื้อมถึง

คนป่า กระโจนอย่างสุนัขบนมือและเท้า มีขนยาวเป็นป่า มีตาเหมือนแก้วที่ไหม้ไฟ เสียงร้องของพวกเขาดังขึ้นในจิตใจของเขาเหมือนกับความทรงจำถึงการตายของแม่ของเขา

จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะของสองคน เสียงเรียกเข้า และของเหลวที่ฉีกขาดราวกับว่าน้ำถูกฆ่าโดยนกที่กรีดร้อง

ชายคนนั้นเดินไปจากทุ่งหญ้าที่อาบไปด้วยเนื้อที่สั่นเทา มือก็พอใจแล้ว

คุณปู่ของไมเคิลตื่นขึ้นทันที และพยายามปัดเศษสิ่งสกปรกออกจากไหล่ของไมเคิล

\u201cพวกเขาเป็นเอลฟ์ตามที่ดวงอาทิตย์เตือนฉัน พวกเขาพาฉันไปเพียงเพื่อดึงคุณมาที่นี่: พวกเขาต้องการมนุษย์ชายบริสุทธิ์สำหรับการเสียสละของพวกเขา แต่วิญญาณที่ยิ่งใหญ่กว่าพวกเขาทำให้มันพังทลาย\u201d

มิคาเอลช่วยชายชราลง และพวกเขาเดินผ่านเข้าไปในช่องท่ามกลางรากของต้นไม้ใหญ่ ลงไปในสวนหิน ร้องเพลงให้กันและกัน

จบ